مطالب

باید ها و نباید های نصب داربست

استفاده از لوله های داربستی

باید ها و نباید های نصب داربست

در این مقاله قصد داریم تا در مورد بایدها و نباید های استفاده از لوله داربست به بحث بپردازیم امیدواریم که این مطلب برای شما مفید باشد .داربست ها، سازه هایی هستند که به وسیلهٔ لوله داربست مخصوص، ساخته می شوند. این سازه ها موقت هستند. یعنی ساخته می شوند و بعد از اتمام کار، مجدد باز شده و تخریب خواهند شد. از این جمله می توان چنین نتیجه گرفت که لوله های داربستی، با اتصالات موقت و نه دائم، به هم متصل می شوند.

چرا که این اتصالات موقت هستند که قابلیت باز یا بسته کردن لوله ها را فراهم می نمایند. در این مقاله قصد داریم تا به نکاتی که برای به کار گیری این لوله ها در ساخت و احداث داربست ها برای مصارف ساختمانی (به عنوان کاربرد اصلی داربست ها)، لازم است، اشاره کنیم. ناگفته نماند که این استانداردها برای برپا سازی سن و استیج سخنرانی، خیمه و … (که از دیگر کاربردهای داربست هستند.) صادق نیست. هم چنین در نظر داشته باشید که تأسیس داربست باید با اخذ مجوزات لازم و توسط افراد مجرب انجام شود. عدم رعایت آن می تواند سازه ای خراب و حوادثی جانی و مالی و غیر قابل جبران را ایجاد نماید.

 استاندارد ساخت داربست

  • لوله های مورد استفاده در داربست ها باید از جنس فولاد گالوانیزه انتخاب شوند. فولاد یکی از پرمصرف ترین انواع فلزات در صنایع است. لوله های گالوانیزه شده، دارای روکشی از فلز روی به قصد افزایش مقاومت آن در برابر رطوبت، خوردگی و زنگ زدگی می باشند.

  • بهتر است تا تمام قطعات مورد نیاز یک داربست را از یک برند و آن هم برندی مطمئن و قابل اعتماد تهیه کنید. این کار سبب خواهد شد تا سازه ای یکپارچه و استاندارد داشته باشیم.
  • داربست باید با فاصله ای ایمن نسبت به خطوط برق بنا شود.  این فاصله به صورت فاصلهٔ ۱ متری نسبت به خطوط برق کم تر از ۳۰۰ ولت، فاصلهٔ ۳ متری برای خطوط برق برق بالای ۳۰۰ تا ۵۰ ولت، و فاصلهٔ اضافی ۱ سانتی متری به ازای هر کیلو ولت بالاتر از ۵۰ کیلو ولت می باشد.
  • بست هایی که برای داربست استفاده می شود نباید جنس چدنی داشته باشند.
  • لوله گالوانیزه داربستی، باید ضخامت بیرونی ۴ میلی متر و قطر بیرونی ۳.۴۸ میلی متری داشته باشد.
  • حداکثر ارتفاعی که یک داربست می تواند داشته باشد، ارتفاعی برابر با ۳ متر خواهد بود.
  • فاصلهٔ عمودی بین لوله های افقی یک داربست، حداکثر می تواند به اندازهٔ دو متر باشد. 
  • فاصلهٔ بین لوله های عمودی یک داربست، بین ۱.۸ متر تا ۲.۳ متر متغیر است. اگر داربست برای انجام کارهای سنگین بنا می شود، باید حداکثر میزان این فاصله، ۱.۸ متر باشد. اما حداکثر فاصله برای داربست های سبک، می تواند تا اندازهٔ ۲.۳ متر باشد.
  • پهنا و عرض جایگاه داربست، نباید از ۵۰ سانتی متر، کم تر باشد.
  • لوله هایی که به صورت افقی در داربست به کار گذاشته می شوند، باید حداقل به اندازهٔ ۳ پایهٔ عمودی آن، ادامه داشته باشند.
  • در ارتفاع ۵۵ سانتی متری و ۱۱۰ سانتی متری از سکوی کار، باید نرده های حفاظتی به منظور تأمین امنیت، ایجاد شود.
  • ایجاد یک لبهٔ پاگیر (لبهٔ آستانه) در اصراف بخش پایینی سکو به منظور جلوگیری از سقوط ابزار و مصالح، الزامی است. این لبه را معمولا با افزودن یک لولهٔ داربستی به ارتفاع ۳ سانتی متری از پایین سکو، ایجاد می نمایند.

استاندارد ورق زیر کار داربست

لوله های داربست نباید به طور مستقیم بر روی زمین قرار بگیرند. به خصوص در مواردی که زمین ناهموارد باشد. بلکه باید از ورق های فلزی در زیر کار استفاده شود. این کار به استحکام داربست کمک شایانی خواهد کرد. این ورق باید در عرض ۵.۲۲ سانتی متر و با ضخامت ۴ سانتی متر تهیه شود.

استاندارد الوار و سکوی کار روی داربست

  • در هر سکوی کاری که بر روی داربست ایجاد می شود، باید دو تخته مورد استفاده قرار بگیرد. این دو تخته، توسط سیم های گالوانیزه به هم متصل می شوند تا مانع از لنگر اندازی آن شوند.

  • سیم گالوانیزه ای که برای اتصال بین الوارها به کار می رود، باید ضخامتی برابر با ۳ میلی متر داشته باشد.
  • الوار باید ۳۰ سانتی متر از سطح تکیه گاه فاصله داشته باشد.
  • فاصلهٔ دو الوار نباید از ۵.۲ سانتی متر تجاوز کند.
  • الواری که بر روی داربست استفاده می شود باید حداقل ضخامتی به اندازهٔ ۵ سانتی متر داشته باشد. 
  • عرض الواری که بر روی داربست استفاده می شود، باید از ۲۵ سانتی متر کم تر نباشد.
  • الوار باید فاقد هرگونه پوسیدگی و تاب خوردگی باشد.
  • در سطح الوار نباید هیچ گونه ترک یا گره موجود باشد.
  • تخته باید به گونه ای استفاده شود که حداقل سه تکیه گاه داشته باشد.

استاندارد ایمنی در ساخت داربست

  • در صورت بروز شرایط جوی خاص، داربست باید مجدد بازرسی گردد.
  • در حالت عادی، بایستی هفته ای یک بار، داربست از نظر فنی و استانداردها، مورد بررسی قرار گیرد.
  • ساخت داربست باید به صورت تمام شده، رها شود. یعنی امکان رها سازی داربست نیمه کاره، وجود ندارد.
  • برای تردد روی داربست باید از نردبان مناسب و ایمن استفاده شود.
  • کارکنانی که بر روی داربست کار می کنند نباید محدودیت پزشکی برای کار در ارتفاع داشته باشند.
  • کارکنانی که بر روی داربست کار می کنند، باید آموزش های لازم و مربوطه را دیده باشند.
  • لباس کارکنان باید ایمن بوده و به یراق آلات ایمنی تجهیز شده باشد.
  • محیط اطراف داربست به لحاظ احتمال سقوط اجسام باید ایمن شده باشد.

در نظر داشته باشید که رعایت کلیهٔ نکات ذکر شده، کمک می کند تا سازه ای ایمن تر و بهتر داشته باشیم. مجدد تأکید می کنیم که کلیهٔ مصالح مورد نیاز خود را از برندهای معتبر و انواع مرغوب تهیه کنید.

نیز یادآور می شویم که به لحاظ کاهش هزینه ها و اقتصادی عمل کردن در پروژه، از آن جایی که سازه های داربستی موقت هستند، می توانید داربست و متعلقات را به صورت اجاره ای برای مدت مشخص، تهیه نمایید. در این حالت به غیر از استانداردهای یاد شده که در هنگام کار و برپاسازی آن باید مورد توجه قرار بگیرد، از بازرسی کامل قطعات و اطمینان از سلامت آن ها غافل نشوید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *